Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Μον Σινέ ή Μαριάννα (Βύρωνας)

Πηγή φωτο από την ταινία "Une femme a sa fenetre" 1976.
Πηγή φωτο από την ταινία "Une femme a sa fenetre" 1976.
Πηγή προγράμματος Facebook/
Πάλαι ποτέ στο Βύρωνα
Πηγή φωτο από το αρχείο του Νίκου Πολίτη.
Πηγή: ελλ. κινημ. "Μη βαράτε όλοι μαζί" 1962.
Πηγή φωτο από την ταινία "Une femme a sa fenetre" 1976.
Πηγή: Ένωση Μικρασιατών Βύρωνα" Facebook.
Χορωδία Νέων Βύρωνα. Μαέστρος Πάλλης.
Πηγή αεροφωτογραφίας Γ.Υ.Σ. 1969.
Πηγή: εφημερίδα "Τα Νέα"
22/04/1963
Πηγή αεροφωτογραφίας Υπ.Χω.Δε. 1965.
Πηγή: Bing maps, σήμερα.
Ξεκίνησε το 1936 ως βαριετέ. Ιδιοκτησία
Ν. Σαμπατάκου. Το 1965 ονομάστηκε ΜΑΡΙΑΝΝΑ.
Έκλεισε το 1978 και καταδαφίστηκε.

ΜΟΝ ΣΙΝΕ, Υμηττός (Β)
Χαρακτηριστικός παλιός κινηματογράφος, με… σφηνοειδή αίθουσα. Αργότερα μετονομάστηκε σε Μαριάννα. (Μάνος)

Αναμνήσεις
Ο Ευάγγελος από το Βύρωνα θυμάται το 1969 τη ταινία "Ο Τσίτσο συγχωρεί, εγώ όχι". Μία κωμωδία με το γνωστό ιταλικό δίδυμο που έκανε θραύση εκείνη την εποχή.

Απόσπασμα από Facebook
Το Μον Σινέ δεν ήταν απλά ένας κινηματογράφος. Υπήρξε απί δεκαετίες σημαντικό καλλιτεχνικό και γενικότερα πολιτιστικό κέντρο για τον προσφυγικό μας συνοικισμό. Προσπάθησε να λειτουργήσει στα ευρωπαϊκά πρότυπα των μεγάλων μουσικών και θεατρικών σκηνών, που αφθονούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες στη Σμύρνη κι έφθασαν σε μεγάλη ακμή στα... χρόνια που προηγήθηκαν της καταστροφής.
Από την αίθουσά του πέρασαν τότε όλοι οι θεατρικοί θίασοι, τα λεγόμενα «μπουλούκια» της Αθήνας. Όλα τα λαϊκά ερασιτεχνικά και επαγγελματικά καλλιτεχνικά συγκροτήματα που υπηρετούσαν τότε το μικρασιατικό και το ρεμπέτικο τραγούδι. Και βρήκαν φιλοξενία και οι ντόπιοι λαϊκοί καλλιτέχνες, που ξεπηδούσαν μέσα από τις πρώτες συλλογικές προσπάθειες του νεαρού συνοικισμού. Βρήκαν τη δυνατότητα εκεί να εκφραστούν τα θεατρικά και χορευτικά τμήματα και οι χορωδίες των Νέων Βύρωνος, της Πανιωνίου Λέσχης, των προσκόπων και άλλων κοινωνικών φορέων και οργανώσεων...».

11 σχόλια:

  1. Αυτό το υπέροχο σινεμαδάκι, που μας χάρισε όλη τη σινετσιτά, με τους "7 υπέροχους μονομάχους" και τον Στηβ Ρηβς "κλέφτη της Βαγδάτης" και τον "Μ.Κωνσταντίνο", και μας επέτρεψε, εμάς με τα κοντά παντελονάκια, να ευχαριστηθούμε τα σπαγγέτι γουέστερν, κρύβοντας μας από την αστυνομία και τον έλεγχο των "ακατάλληλων" ταινιών (??!!)...δεν υπάρχει πια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγω ειμαιβη κορη του Κυριου Μιχαλη που πηρε το ΜΟΝ ΣΙΝΕ και για χαρη μου το μετονόμασε σε ΜΑΡΙΑΝΝΑ!! Εγω ειμαι η Μαριαννα αν θυμαστε την φωτο στο ταμείο απο ενα κοριτσακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα συνονόματη. Χαίρομαι πολύ που έστω και oline σε γνωρίζω. Ασφαλώς και θυμάμαι το κοριτσάκι της φωτογραφίας. Βέλιος ήταν ο κ. Μιχάλης; Το πήρε από τον Σαμπατάκο; Κάποιος καλό κύριος ανέβασε δύο φωτογραφίες στο f/b στη σελίδα ΕΝΩΣΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΒΥΡΩΝΑ. Πολύ θα ήθελα να σε γνωρίσω.

      Διαγραφή
    2. Μαριαννα !! συγκινήθηκα θυμάσαι τον πατερα μου?/ τον κυριο Μιχάλη?? σε παρακαλω πες μου αν εχεις προφιλ στο φβ.. που ειναι η φωτο στην ενωση ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΒΥΡΩΝΑ?? Μπορεις να μου στειλεις εδω το λινκ??? ευχαριστωωω αν υπαρχει φωτο ειναι κατι πολυτιμο για μενα οπως καταλαβαινεις !!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα κυρία Βέλλιου αναζητώ πληροφορίες για το ΜΟΝ ΣΙΝΕ κάνω μια εργασία στο Πανεπιστήμιο.Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;

      Διαγραφή
  3. αν καποιος εχει καποια φωτογραφία ας την στειλει παρακαλω πολυ
    ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΕΛΛΙΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στο Μον Σινε στον Ν.Σαμπατακο εργάστηκε για πολλά χρόνια ως μηχανικός προβολής ο πατέρας μου Λιθόπουλος Θεοχάρης. Το καιρό εκείνο ο μηχανικός ο-η ταμίας ο ιδιοκτήτης, ήταν στην είσοδο με το τέλος της παράστασης κσι χαιρετούσαν τον κόσμο που αποχωρούσε. Για να καταλάβουμε την αξία και τον ρόλο αυτών των κινηματογράφων σε εκείνες τις δύσκολες μεταπολεμικές εποχές, να σας πώ ότι μετά σπο καλές κωμωδίες δεν ήταν σπάνιο να βγουν θεατές που απο το γέλιο είχαν πάθει ακράτεια ούρων ... Όσο για το τι έζησε στην καμπίνα του Μον Σινε, οποίος εχει δει το Σινεμά ο Παράδεισος ειναι ακριβώς αυτό. Οι μπομπίνες απο τον ένα κινηματογράφο στον άλλο με ποδήλατο, το κόψιμο των λόγο κρινομένων σκηνών στο σκοτάδι, τα παρακάλια του μπαρ για λίγο μεγαλύτερο διάλειμμα, η φωτιά του εύφλεκτου φίλμ και αγωνία να βγεις ζωντανός απο την στενή καμπίνα. Ο πατερας μου βγήκε απο το παράθυρο... Και το φθινόπωρο αγωνία για τη βροχή και σκαρφάλωμα στην οροφή της καμπίνας με τον κ Σαμπατάκο να φωνάζει. Κοίτα κατά την Κούλουρη. Απο κει έρχεται ο καιρός. Τι βλέπεις ; ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στο Μον Σινε στον Ν.Σαμπατακο εργάστηκε για πολλά χρόνια ως μηχανικός προβολής ο πατέρας μου Λιθόπουλος Θεοχάρης. Το καιρό εκείνο ο μηχανικός ο-η ταμίας ο ιδιοκτήτης, ήταν στην είσοδο με το τέλος της παράστασης κσι χαιρετούσαν τον κόσμο που αποχωρούσε. Για να καταλάβουμε την αξία και τον ρόλο αυτών των κινηματογράφων σε εκείνες τις δύσκολες μεταπολεμικές εποχές, να σας πώ ότι μετά σπο καλές κωμωδίες δεν ήταν σπάνιο να βγουν θεατές που απο το γέλιο είχαν πάθει ακράτεια ούρων ... Όσο για το τι έζησε στην καμπίνα του Μον Σινε, οποίος εχει δει το Σινεμά ο Παράδεισος ειναι ακριβώς αυτό. Οι μπομπίνες απο τον ένα κινηματογράφο στον άλλο με ποδήλατο, το κόψιμο των λόγο κρινομένων σκηνών στο σκοτάδι, τα παρακάλια του μπαρ για λίγο μεγαλύτερο διάλειμμα, η φωτιά του εύφλεκτου φίλμ και αγωνία να βγεις ζωντανός απο την στενή καμπίνα. Ο πατερας μου βγήκε απο το παράθυρο... Και το φθινόπωρο αγωνία για τη βροχή και σκαρφάλωμα στην οροφή της καμπίνας με τον κ Σαμπατάκο να φωνάζει. Κοίτα κατά την Κούλουρη. Απο κει έρχεται ο καιρός. Τι βλέπεις ; ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ήμασταν τέσσερις φίλοι, ο Ηλίας, ο Οδυσσέας ο Γιάννης και ο Δημήτρης, μέναμε στο Παγκράτι, πηγαίναμε στο Α’ Δημοτικό στη Σ. Μερκούρη. Για παιχνίδι τρέχαμε στην πλατεία Μεσολογγίου, το περιβολάκι (έτσι το λέγαμε). Και βέβαια συχνά βρισκόμασταν στον εξώστη του «Μαριάννα». Απογευματινές (σχεδόν μεσημεριανές) προβολές! Κλιντ Ηστγουντ, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Τζιάν Μαρία Βολοντέ... και άλλοι πολλοί. Ο καλός ο κακός και ο άσχημος, ο Ρινγκο. Φεύγαμε προσπαθώντας να σφυρίζουμε την μουσική της ταινίας... και ο Γιάννης έκανε αναπαράσταση του τραβήγματος πιστολιού του Ρίνγκο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν θυμάμαι καλά ο Ιδιοκτήτης της "ΜΑΡΙΑΝΑ" ήταν ένας κύριος με λευκά μαλλιά και παχύ λευκό μουστάκι.
    Τα γυρίσματα της Ιταλική παραγωγής "Une femme a sa fenetre" θυμάμαι είχαν γίνει μεσημέρι.... ήμουν και εγώ σε αυτούς που προσπαθούσαν "να μπουν στο πλάνο".
    Πάλι αν θυμάμαι καλά στα 1983 είχαμε διοργανώσει τον χορό του 1ου Συστήματος Προσκόπων Βυρωνος.
    Μετά από λίγο πρέπει να το κατεδάφισαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή